مدیریت ریسک در آزمایشگاه:

اهداف مدیریت ریسک در آزمایشگاه:

استاندارد ISO/IEC 17025 آزمایشگاه را ملزم می‌سازد که اقداماتی را جهت پرداختن ریسک‌ها و فرصت‌ها طرح‌ریزی و اجرا نماید. پرداختن به ریسک‌ها‌ و فرصت‌ها مبنایی برای افزایش اثربخشی سیستم مدیریت، دستیابی به نتایج بهبود یافته و پیشگیری از اثرات منفی است.

چه زمانی ارزیابی ریسک انجام می شود؟
هر گاه ضروری است (به عنوان مثال الزامات مورد نیاز مشتری یا ISO/IEC 17025) یا اگر به اهداف سیستم مدیریت کمک می‌کند، ارزیابی ریسک باید انجام شود. ارزیابی ریسک ممکن است به طور منظم یا گاه به گاه در مواردی که وضعیت غیر عادی است، یا تغییری در روش‌های آزمایشگاهی اتفاق می‌افتد، انجام شود.

چگونگی ارزیابی ریسک‌ها در یک آزمایشگاه؟

برای مدیریت ریسک رویکردهای متعددی در استانداردها و راهنماهای معتبر ارائه شده است. در استاندارد ISO 31010 برخی از این رویکردها و تکنیک‌های رایج در مدیریت ریسک معرفی شده‌اند. یکی از رویکردهای که می‌تواند برای ارزیابی ریسک‌ها مورد استفاده قرار گیرد، با استفاده از پاسخ‌دهی به سئوالات زیر قابل اجرا می‌باشد:

• چه می‌تواند رخ دهد و چرا (برای شناسایی ریسک‌ها)؟
• پیامدهای آن چه خواهد بود؟
• احتمال وقوع آنها در آینده چقدر است؟
• آیا عوامل دیگری وجود دارد که پیامدهای ریسک و یا احتمال وقوع ریسک را کاهش دهند؟

برای پرداختن به ریسک‌ها در آزمایشگاه اقدامات اولیه را باید با تجزیه و تحلیل کامل ریسک‌هایی که یک آزمایشگاه با آن مواجه است، آغاز نمود. هدف باید نشان دهنده نقاط ضعف خاص در فعالیت‌های آزمایشگاهی باشد. تأثیرات و علل بر اساس سناریوی ریسک تحلیل می‌شوند. علاوه بر این، طبقه‌بندی و ارزشیابی ریسک‌ها باید انجام شود. این ارزیابی می‌تواند منجر به اقدامات اولیه یا پذیرش ریسک شود. اگر اقدامات انجام شود، اثربخشی آنها نیز بایستی مورد بررسی قرار گردید. در نتیجه انجام اقدامات ممکن است ریسک قابل قبول گردد.