کروماتوگرافی گازی (GC) یکی از رایج‌ترین روش‌های کروماتوگرافی است که در شیمی تجزیه برای جداسازی مواد فرار بدون تجزیه شدن آن‌ها، بکار می‌رود. کروماتوگرافی گازی برای جداسازی و شناسایی اجزا تشکیل دهنده یک مخلوط و تجزیه کمی آنها نیز کاربرد دارد.با توجه به این که کروماتوگرافی گازی امکان جداسازی ترکیبات بسیار پیچیده را در حداقل زمان فراهم می‌کنـد یک تکنیک بسیار قوی به شمار می‌رود. این روش سریع و ساده است و برای تشخیص ناخالصی‌های موجود فرار و پایدار در یک ماده به کار می‌رود.

کروماتوگرافی براساس پخش انتخابی اجزاء مختلف در بین ۲ فاز پایه گذاری شده است. یکی از این فازها، فاز ساکن یک ماده جاذب یا Stationary phase نامیده می‌شود که دارای سـطح زیـادی است و دیگری فاز متحرک یا mobile phase است.

در کروماتوگرافی گازی، فاز متحرک یک گاز است. فاز ساکن یک ماده جامد یا مایع پوشش داده شده و یا دارای پیوند با یک جامد بر روی دیواره ستون است.

گاز حامل نقش مهمی را در کروماتوگرافی گازی ایفا می‌کند. گاز حامل، گازی خشک،‌ بی‌اثر و عاری از اکسیژن است.  گاز حامل باید یک گاز بی‌اثر باشد تا با فاز ساکن، حلال و یا نمونه واکنش ندهد، به همین دلیل معمولاَ از نیتروژن یا هلیم استفاده می‌شود گاز حامل باید خلوص بالایی داشته باشد چرا که ناخالصی‌هایی همچون اکسیژن و آب می‌توانند با فاز مایع در ستون واکنش دهند و آن را تخریب کنند.

آزمایشگاه GC (کروماتوگرافی گازی) در شرکت معیار دانش پارس مجهز به سه دستگاه GC ساخت شرکت Agilent و مجهز به آشکارسازهای هدایت گرمایی (TCD)، شعله گرمایی (FID) و الکترون گیراندازی (ECD) و همچنین نمونه‌گذار خودکار می‌باشد.

تزریق می تواند به صورت دستی با سرنگ‌های مخصوص انجام شود یا به صورت اتوماتیک. تمامی دستگاه‌های مدرن امروزی دارای سیستم تزریق اتوماتیک نمونه (auto sampler) هستند.